In deze winter hebben we als leden van Far Ut aan verschillende acties meegedaan. Dit om de clubkas te spekken. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen!
Kassagerinkel en wel hierom:
♦ De Kerstmarkt heeft 350 euro opgeleverd.
♦ Het oliebollen-inpakken heeft 950 euro opgebracht.
♦ De Rabobank-decemberactie was goed voor 70 euro.
♦ Ons Nieuwjaarstoernooi leverde 235,35 euro op.
Als bestuur werden we eerder dit seizoen al verblijd met een schitterend bedrag uit de actie van de B-meiden, die ook nog eens geheel in het nieuw werden gestoken door sponsoren. Ook de C-meiden hebben nieuwe trainingsjacks. Kortom: we zijn als bestuur enorm blij met al deze acties. We willen alle leden die hieraan hebben meegewerkt hartelijk bedanken!! Grote klasse!
Voor heren 1 stond deze week de reis naar Kollummerzwaag op het programma. Het plaatselijke DOS doet het dit seizoen niet onverdienstelijk en omdat zelfs de aantrekkelijke barkeepster bij DOS, de meeste spelers van ons (6 man op de been) niet kon verleiden zich naar Kollumerzwaag te slepen, was het vooraf al duidelijk: dit zou een lastige middag worden. Direct in de eerste set werd deze vrees bewaarheid. Geen enkele bal werd verdedigd, de service leek van het niveau circulatievolleybal en passend was het zoeken.
In de tweede set was het niet veel anders. Even leek het erop dat een achterstand zou worden goed gemaakt maar dat was valse hoop. 2-0 voor DOS. Nu was er in 2015 al twee keer gewonnen na een 2-0 achterstand dus ach, dan maar weer een vijfsetter. Maar in de derde set bleek DOS gewoon door te gaan en konden wij wederom geen potten breken. 3-0.
Nadat DOS de vierde set had laten lopen, moesten wij de grootste teleurstelling van de middag nog incasseren: de barkeepster had deze keer vrij. Restte ons niets anders dan ’s avonds filmpjes van onszelf te bekijken uit oude glorietijden. Konden daardoor nog redelijk slapen. Op naar de volgende wedstrijd tegen de titelfavoriet VC Sneek op 13 februari. Gelukkig zijn we dan weer op volle oorlogssterkte………
Het tweede toog deze week met negen man naar Makkum. Al snel zei iemand: ‘ik neem de coaching wel op me. Als je ouder wordt, heb je pijntjes’. Het is altijd fijn om deze ervaren man voor de rust en soms harde woorden op de bank te hebben. Dat is wat deze mannen nodig hebben!
We gingen meteen goed van start met een ijzersterk blok, waar de mannen van Makkum gek van werden, de hele wedstrijd lang… Op een gegeven moment begonnen ze wat te ‘prikken’,
maar ook dat slaagde niet. We wonnen ook de tweede set. In de derde set zakte het in als een baksteen, het leek wel de wet van Murphy.. Maar toen zei de coach: nu laat ik het ook staan!
Hierna nog een korte borrel en wel mooi met wat punten terug naar huis.
De dames van Far Ut (achtste) moesten deze week tegen Molkwar, de nummer twee van de competitie. In Koudum werd het een prachtige avond!
In verband met de afwezigheid van Janita (stage buitenland), Jenny (uitgeschakeld door schouderblessure) en Evelien (schouderklachten en niet kunnen trainen) was het wel even nodig om met elkaar te overleggen wie de midpositie ging invullen, naast Ilse. Hedwig nam de taak op zich en trainde samen met Anneke haar longen uit haar lijf om Molkwar te imponeren. Evelien vertrouwde niet helemaal op haar schouder en ging samen met Vera en Antsje de buitenaanval verzorgen.
De grote dag (avond) was aangebroken, eerst nog even door een sneeuwstorm heen voor we aankwamen in Koudum. De wedstrijd voor ons was uitgevallen dus snel warmdraaien en inspelen. Liefst tien Molkwar-dames aan de andere kant van het net probeerden ons te imponeren. Onze stijgende lijn van prestaties was ze waarschijnlijk niet ontgaan en ze waren duidelijk een beetje onder de indruk geraakt. Of had Hedwig haar familielid (één van de tegenpartij) alvast bang gepraat en onze verrassende gouden duo bekendgemaakt? Lekker relaxt begonnen we in te spelen. Echt super en overtuigend ging het niet.
En toen was het zover, de wedstrijd. Ik gaf het hele team mee om lekker vrij te ballen en ieder zijn eventuele eigen fouten te herstellen en druk te houden door ze in het achterveld te drijven.
Eerste set, we stonden al snel met 7-0 voor en dachten: als we naar huis willen met in elk geval 1 punt, dan zal het in deze set moeten gebeuren. We haalden de set met gemak binnen (15-25). Hedwig was lekker warm gedraaid op haar nieuwe positie.
Tweede set, Molkwar begon beter te draaien. Ze speelden akelige tactische balletjes in het centrum waar wij moeite mee hadden. We wisten echter in de race te blijven en zelfs een paar puntjes uit te lopen. Op Hedwig haar super snelle keiharde midaanvallen had de tegenpartij geen antwoord. Jenny hield de tellers in de gaten zodat de wedstrijd eerlijk zou verlopen. Iedereen vocht als leeuwen. Met een stand van 23-23 besloot ik alles op alles te zetten. Zette Vera als extra aanvalster in, voor mezelf als spelverdeelster. Nu was het erop of eronder! En ja: we haalden ook deze set binnen, met 24-26.
Derde set, zelfde verhaal! Alles uit de kast en ook deze set bleven we ze voor en wonnen we met 24-26.
We waren als een kind zo blij en tegelijk verbaasd over de prestaties van de nummer 2. Maar wat kon het ons ook schelen! Drie welverdiende punten mee naar huis!!!
Groetjes, uw verslaggeefster Simone
De Far Ut dames vieren de zege in Koudum! Vanaf links: Vera, Jenny, Antsje, Ilse, Anneke, Hedwig, Evelien en Simone.
Ze doen hun werk vaak in alle bescheidenheid, voor de vereniging. Alle vrijwilligers zorgen ervoor dat alles gesmeerd loopt. Eén van die vrijwilligers is Auke Minne. Hier is hij scheidsrechter bij de C-meiden. Een foto van hem, maar dit bericht is een ode aan alle vrijwilligers van Far Ut. KLASSE ALLEMAAL!
De C-meiden hebben weer een knappe overwinning behaald. Tegen AVC uit Akkrum werd het 4-0. Dat lijkt een eitje, maar dat was het zeker niet! Het was een reuze spannende wedstrijd met enkele onvergetelijke momenten!
De meiden van Watte en Hans werkten geweldig hard. Het oogde scherp, bij de les! Zo konden vele onmogelijke ballen toch nog worden gered, met als klap op de vuurpijl de actie van Karlijn en de sterk spelende Anniek. Terwijl AVC al stond te juichen, kregen de twee Far Ut-meiden het toch nog voor elkaar om de bal over het net te krijgen! Er is een filmpje van, wordt hierbij geplaatst!
Far Ut won de eerste set met 25-21- Anouk deed weer mee, prachtig! De tweede set werd met 25-20 gewonnen. Daarna werd via 25-13 de winst gepakt, maar toen moest ook het laatste puntje nog worden gepakt. AVC had daar ook zijn zinnen op gezet, dus Far Ut moest echt alles uit de kast halen. Annemarije, Karlijn, Ytje, Anniek, Ilsa, Myrthe en Annemare moesten zich helemaal leeg knokken! Ondersteund door de weer volle tribune lukte dat, maar op het nippertje. In de eindfase werd een achterstand omgebogen naar 26-24! Een mooi resultaat, dat werd gevierd met een drankje en patat, dik verdiend!
In een kraker van jewelste hebben de B-meiden zich zaterdag van hun allerbeste kant laten zien! In Zwolle werd SVI met 1-3 verslagen.
Het was een fantastische wedstrijd in Zwolle, waar middenmoter SVI volgens de prognose van de NeVoBo met 3-1 van Far Ut zou winnen. Maar dat liep dus mooi even anders! De meiden van Janice, Janet en Tietsje speelden werkelijk geweldig. Wát een collectief, wát een inzet en wát een kleine foutenlast dit keer! Natuurlijk, er ging weleens wat mis, maar daar stonden deze dag zoveel mooie dingen tegenover! De servicedruk was hoog, de passes kwamen vaak prima aan bij de spelverdeling en de aanvallen liepen goed. En wat te denken van het verdedigende werk! Er werd wat van de vloer geraapt, prachtig! Om van de blocks maar te zwijgen, machtig mooi!
Far Ut wist nu ook de eerste set te winnen op het moment dat het erg spannend werd. Dit seizoen is dat lastig gebleken, maar nu mankeerde er niks aan! De 21-25 werd door Fakje-F (Douwe, Lia, Petra, Niek en Peter) met gejuich begroet. In de tweede set ontplofte de supporters-app bijna en kreeg het thuisfront via de live-verbinding het zweet onder de sokken! Ongelooflijk, wat een veerkracht toonde Far Ut. Het werd 0-2 via 26-28.
Maar toen waren we er nog niet! De derde set was zo mogelijk nog spannender, wát een zenuwenpot! SVI kwam met 24-20 voor, maar Far Ut gaf zich niet over. De serves van Margriet en Rixt bleven verwoestend scherp, de blocks van Amber ook en de anderen voegden daar hun kwaliteiten aan toe. Het werd 24-21, 24-22, 24-23 en jawel: 24-24. Nou, en toen drukten we meteen maar door naar de geweldige setzege en dus de overwinning: 24-26!
In de vierde set probeerde Far Ut het ook, maar het verliep wat rommelig. SVI won met 25-17, waardoor de stand in punten in 96-96 eindigde. Maar wij hebben mooi 4 punten! Een schitterend resultaat! Zie ook het bijgevoegde filmpje van een prachtige actie!
Margriet en Rixt blokkeren, Ylsa en Ilse staan paraat.
Met veel positieve energie gingen wij (dames-1) vrijdag de strijd aan tegen Makkum. Ondanks dat we de vorige keer 2-1 van Makkum verloren hadden, stonden we allemaal weer fris op het veld. We hebben wel weer één/paar punt(en) nodig om een beetje bij te blijven in de competitie. Makkum stond twee plaatsen boven ons, dus het moest te doen zijn!
De eerste set ging ons goed af. Er waren weinig fouten bij de opslag, in vergelijking met voorgaande wedstrijden. Er werd goed gecommuniceerd in het team en wij kregen de kans om veel aan te vallen. Het werd nog even spannend door een paar foutjes van onze kant, maar toch brachten we het op om te winnen : 25-23,, die hadden we maar alvast in the pocket!
De tweede set ging beide teams niet heel makkelijk af. Er werd duidelijk gevochten voor elke punt. Ook hier kregen wij veel kansen waarbij we veel punten scoorden. Maar ook Makkum werd sterker en wilde graag winnen. Voor het publiek was deze set smikkelen en smullen. Uiteindelijk werd het 25-19. Het stond 2-0 voor ons !
De derde en laatste set was een set waarin beidde ploegen weer alles gaven. Makkum wilde maar al te graag nog een punt mee naar huis nemen. Wij waren nu juist meer gedreven om die laatste punt ook te pakken. Deze set werd met ook veel strijdlust gewonnen door ons met 25-15.
Drie welverdiende punten zijn binnen. Dat brengt ons op het achtste plekje in de competitie! De drie teams boven ons hebben maar een puntje meer, dus het scheelt niet veel.
Helaas moesten we afscheid nemen van onze fantastische mid-aanvalster Janita Hoekstra, die de rest van dit seizoen niet meer mee kan doen, omdat ze op stage naar het buitenland is. Een fantastische ervaring natuurlijk. Het hele team wenst je daar een geweldige tijd toe!
De mannen van het tweede moesten deze keer spelen tegen Staveren 1. Deze ploeg stond tiende en wij elfde en laatste. Dus de verwachting was dat dit een zeer beladen en spannende wedstrijd zou worden.
Gelukkig was dit voor ons een thuiswedstrijd. Wij zijn gewend te spelen in de kleine zaal met een gladde vloer. De tegenpartij had hier duidelijk moeite mee. Vooral met de gladde vloer. Twee keer maakten zij een rare smakker, dit liep gelukkig goed af.
Dat het een beladen wedstrijd zou worden was wel te merken. Johannes kwam van de spanning bijna te laat en durfde daardoor zelf niet meer te spelen. Hij ging ons vervolgens coachen. Persoonlijk vind ik dat jammer, hij moet zelf ook spelen.
De wedstrijd zijn we zeer geconcentreerd begonnen. Hier hadden we tijdens de training op geoefend! Bij vlagen ging dat redelijk goed. De eerste set ging gelijk op, maar werd door ons gewonnen. Het kon nog alle kanten op. De tweede set hebben we met veel overtuiging gewonnen. De wedstrijd hadden we al gewonnen maar die laatste set winnen zou wel de kroon op onze inspanning zijn. We gingen gelijk op en even leek het erop dat winst er niet in zat. Maar door goed geconcentreerd te blijven spelen, hebben we ook de laatste set gewonnen.
Drie mooie punten. Dit hadden we wel even nodig.
Minder mooi was dat Klaas waarschijnlijk een liesbreuk heeft opgelopen. Net genezen van een zweepslag en nu wederom geblesseerd…. Leeftijd? Dit komt wel heel ongelukkig uit omdat we komende vrijdag 30 januari tegen koploper Makkum moeten aantreden. Misschien als we weer geconcentreerd blijven spelen lukt het ons om van de koploper een puntje te veroveren. We gaan er in elk geval voor!
Uw verslaggever Roelant Kingma, aanvaller Far Ut 2.
Volgens de stand op de ranglijst, zou het voor ons mannen-vlaggenschip een spannende pot worden tegen DBS. De coach dacht er heel anders over en eiste niks anders dan 5 punten. Gelukkig voelde iedereen zich fit genoeg, zodat Berts aanwezigheid voor het eerst niet noodzakelijk was. Een klein half uur voor de wedstrijd is het vertrouwen bij de coach zo groot dat hij aangeeft dat zijn aanwezigheid niet nodig is.
Een kwartier voor de wedstrijd, zien drie Far Ut-spelers een overmacht van Balkster Smashers bezig aan de warming-up. Ze beginnen te twijfelen, het was toch wel echt waar van die 5 punten? Zijn de ballen er dit keer wel? Wie heeft de kaarten? Hoe moet het met coachen? Welke opstelling? Waar blijft de rest?
Stevens’ duimblessure is vrijwel hersteld, maar om geen risico’s te nemen besluit hij te gaan coachen. De basis bestaat uit de mensen die getraind hebben plus Daniël. Op 16-21 volgt de tweede Balkster time-out, Steven houdt slechts zijn duim omhoog. Wat zou hij hiermee bedoelen? DBS komt langszij, en door middel time-outs probeert Steven de betekenis duimpje omhoog uit te leggen. Alleen DBS lijkt dit te begrijpen en pakt de eerste set.
Onder het motto: ‘dit overkomt ons niet weer’, moet DBS bij een 1-6 stand al naar de eerste time-out grijpen. Voor ons was er wederom de duim omhoog. Voor DBS een reden om weer vol gas te geven. De rest van de set ging gelijk op en het inbrengen van Klaas aan het net voor Jan moest het verschil gaan maken. Helaas zat zijn hoofd, toch redelijk essentieel voor de aansturing van je lichaam, nog bij de Vrienden van Amstel. Toen ook nog eens bleek dat het speelveld een lengte heeft van wel 9 meter in plaats van 6, sloeg de angst toe.
Steven herinnerde ons aan het scenario AVC, waar we na een 2-0 achterstand de wedstrijd naar onze hand zetten. We wilden wel, maar dan moest er wel iets gebeuren. Wim had het idee waar het aan schortte. Maar om dit zeker te weten, moest hij het spel observeren vanaf de bank. Logisch toch? Het spel ging mooi gelijk op. Bij 20-20 kwam Wim in het veld vanwege de lengte. Dit soort wissels kan toch niet twee keer in een wedstrijd verkeerd uitpakken? Ik besloot dat de figuurlijke trap onder de kont, het meeste effect zou hebben door dit te letterlijk (tegen de paal) te doen. Met 25-27 was de setwinst was binnen, maar het gevoel aan de voet was een stuk minder.
De vierde set, wederom met Wim op de bank, werd mede door de uitstekende service van KP eenvoudig gewonnen. De enige smet op deze set was het affluiten van een mooie set-up van Jan met de toevoeging dat hij voortaan beter onderhands kon spelen. Waarop Jan zich verontwaardigd bij de scheids meldde met de mededeling dat hij vroeger wel ‘divisie had gespeeld’.
Het strijdplan voor de vijfde set lag klaar. We moesten de toss winnen en KP zou beginnen met serveren en pas weer stoppen als we 15 punten hadden. Tja… Gelukkig hadden we ons de hele wedstrijd nog niet aan afspraken, strijdplannen of wat dan ook gehouden dus ook de vijfde set hadden we geen enkel probleem om de strategie los te laten. Iedereen was warm gedraaid en de vijfde set bleek een eitje.
Statistieken 2015: alle 3 wedstrijden een vijfsetter, beide uitwedstrijden zonder coach maar met publiek gewonnen, de thuiswedstrijd zonder publiek maar met coach verloren. Wat zouden de analisten hiervan zeggen?
De C-meiden moesten voor de tweede week op rij tegen Bolsward en die potjes moeten altijd gewonnen worden, want dat wil Karin zo graag (van Bolsward…). Het lukte de ploeg net als vorige week weer!
In Bolsward werd een mooie 3-1 overwinning behaald. Alleen de tweede set ging verloren. In de andere sets was het soms best spannend, maar hielden de dames van coach Hans het hoofd koel. De C-meiden staan nu nog steeds mooi op de vierde plaats, tussen de beide teams van Stanfries in. Hartstikke goed!
Op voorhand was het een heel zware klus voor onze Topklasse-meiden. De Bevers uit Lemelerveld stond natuurlijk niet voor niets vierde. Het werd in IJlst dan ook niet onverwacht 0-4, maar de Far Ut-meiden hoeven zichzelf niks te verwijten.
Zeker in de derde set liet de door Tietsje gecoachte ploeg De Bevers toch even flink beven! Ineens was het gedaan met de soms wat te veel op de tegenstander gerichte yels zoals ‘O, wat hangt dat net hoog’, ‘Com-mu-ni-catie’ en ‘Via de handjes’. Op die laatste had Fakje-F – wat waren er weer veel fans uit Hommerts en Jutrijp! – trouwens snel het antwoord klaar! ‘Vier lekke bandjes’ verdient toch wel een eervolle vermelding.
Maar goed: die derde set. Wat een veerkracht toonden onze meiden! In de eerste twee sets behoorlijk onder druk staan en flink verliezen en er dan toch weer staan! Grote klasse! De Bevers beefden, de coach moest een time-out aanvragen en op 20-20 kon de set nog alle kanten op. Wat werd er een aantal keren fabelachtig geblokkeerd! Helaas ging-ie voor ons de verkeerde kant op: 20-25. Daar viel toch ook weer weinig op af te dingen. De gasten serveerden wat ‘gemener’, sloegen over het algemeen harder; kortom: zijn gewoon iets verder in de volleybalontwikkeling.
Ook in de vierde set gaf Far Ut (waar Marie sterk serveerde) goed partij! 4-0 voor, maar toen haperde de pass weer even. De Bevers drukte door en pakte de match via 19-25.
Oké, kan gebeuren, maar weer kan worden vastgesteld dat Far Ut B een sprongetje vooruit heeft gemaakt. We blijven gewoon doorgaan! ‘Oe-oe, oe-oe, lek-ker hoor!!!’
Deze week vond voor de mannen van het tweede het gevecht om de tweede plek plaats.
Dat het er bij ons erg om spande, was voor de wedstrijd al snel duidelijk. Drie kwartier voor de wedstrijd kregen we al een app waar de spelersbus van De Hommerts bleef?De altijd stipte Auke Minne was, zoals gewoonlijk, precies op tijd, maar er moest – om de eventuele overwinning te vieren – nog gerookte palingen gehaald worden. Aangezien deze nog uit het rookvat moesten komen, hebben we een kwartier op de Hegemerdyk staan wachten – op Luut met de warme paling.
Na eerst een bakje koffie bij Sjoerd toch maar in de wedstrijdkledij, waarbij onze coach vertelde dat de buitenaanvallers op anderhalve set moesten rekenen. Dit omdat er geen extra spelverdelers en midaanvallers aanwezig waren. Als we achter zouden komen te staan, zouden we de tegenstander met veel wissels en time-outs van de wijs brengen.
Wij hebben veel gewisseld en dergelijk; we haalden in totaal 52 punten en de tegenstanders wonnen met 3-0… VC Sneek staat nog steeds tweede en wij niet meer tweede van onderen….
Met vriendelijke groet, uw verslaggever
Gijsbert van Malsen van de hekkensluiters van Far Ut heren 2.
(P.S.: Luut: de gerookte paling verdiende een eerste plek!)
Na de Houdini-act vorige week tegen AVC waar de mannen van Far Ut 1 na 2-0 achterstand toch nog met 2-3 de overwinning uit Akkrum weg wisten te slepen, zou je op voorhand zeggen dat de voltallige selectie van de partij zou zijn. Siebren, Wiebe, Anne, Daniel, Bert en uw verslaggever Jan gaven aan sowieso te komen, altijd fijn om zes man op de been te krijgen om de pittige tegenstander VC058 aan te pakken. Terwijl de tactiek met een bakje koffie werd doorgenomen (de meesten waren als zaalwacht ruim op tijd) was de verrassing dan ook groot dat Steven met zijn geblesseerde duim, Wim laat uit zijn werk en Klaas onverwacht terug na een langslepende blessure alsnog van de partij waren. Hulde voor deze betrokkenheid en teamspirit! Behalve dan voor KP die eerst aankondigde ’s avonds snel uit Engeland te vliegen en zijn best zou doen om er ook te zijn. Maar vooruit een positief whatsapp bericht hoog uit de wolken getuigt ook van betrokkenheid.
In een zinderende partij vorige keer uit tegen VC058 wisten met 2-0 voor te komen, maar vervolgens werden er twee jonge tweede-divisiegoden van VC058 1 ingezet en wisten we ondanks goed spel het potje niet af te maken, 3-2 verlies. Potjandrie, thuis zouden we dit rechtzetten! Dus met fanatiek inlopen, met de armen draaien en andere gymnastische fratsen snel warm worden en inspelen maar. Dus niet, geen ballentas mee. Een niet nader te noemen medespeler maar zijn naam begint met een W en eindigt op be was de ballentas vergeten! Hij werd gelijk de zaal ingejaagd om ballen te regelen en wist na het toezeggen van een wederdienst (welke weten we niet) de ballen van de dames van XXL te bemachtigen. Afijn na 5 minuten toch nog inspelen.
Eerste set: Met Siebren, Wiebe, Daniel, Bert, Wim en uw verslaggever (in volkomen willekeurige volgorde) in de basis was het gelijk spannend en de intensieve gerichte coaching van Anne zoals ‘kom op jongens’ en ‘zet ze onder druk’ gaf Far Ut een lichte voorsprong einde set waarbij Klaas werd ingewisseld op mid voor uw verslaggever om het karwei af te maken. Boven de 25 punten vier keer op setpoint en ook de tegenstander op setpoints, de mannen moesten alle zeilen bijzetten, maar de set werd gepakt met 32-30!
Tweede set set: Een te grote inspanning bleek, want ondanks onze steeds drukker wordende coach Anne en er niet toe doende zijnde opmerkingen tijdens de time out als ‘doe ‘m nou niet in de mond Anne’ werd deze set roemloos verloren met 15-25.
Derde set: ‘Het mut anders’ zei Anne en Klaas mocht gelijk beginnen na maanden niet trainen. Ondanks veel inzet en positieve bijdrage van de 2 fluitisten die door ons zelf waren geregeld geen potten kunnen breken, 19-25.
Vierde set: ‘Het mut anders’ zei Anne en hij offerde zich zelf op door zich zelf op te stellen en Bert en Jan (moe gestreden) en Steven (niet moe gestreden, maar met een dikke duim) keken met bewondering hoe hun teamgenoten met steeds een lichte voorsprong deze belangrijke set pakten, 25-20
Vijfde set: Ferme taal met ‘en nou pakken we ze’, ‘ze binne van slag’ bij aanvang van de set mocht niet baten dat VC058 het zich hevig verzettende Far Ut gelijk bij de kladden pakte en de voorsprong deze te korte set vasthield, 10-15
Wederom een verlies van 2-3 VC058 dus. Na de wedstrijd nog wat schermutselingen met een verhitte speler van VC058 omdat Wim een touche-bal niet zou hebben aangegeven (kan niet wat Wim is altijd eerlijk), zodat Siebren zijn favoriete hobby weer kon uitoefenen, veel napraten met de tegenstander en zo eindigend in de kantine met de conclusie dat VC058 ons gelukkig niet was gepasseerd op de ranglijst en dat we samen met hetzelfde VC058 en DOS mooi op de zesde plaats staan. Komende tegenstander DBS: ‘we zalle ze krijgen’.
Zie voor een video impressie:
Wiebe mag alleen blokken tegen het aanvalskanon van VC058.
Hoe vier je de presentatie van een nieuwe sponsor? Met een klinkende overwinning!
De C-meiden deden het zaterdag geweldig! Eerst was er de presentatie van de nieuwe trainingsjacks, aangeboden door de nieuwe sponsor: Corry van ons dorpshuis Oan it Far. De prachtige jacks met opdruk zijn net zo mooi als die van de meiden-B. We staan er met deze teams nu geweldig op!
Corry bij de door haar van mooie jacks voorziene C-meiden
Na de officiele uitreiking in een weer goedgevuld dorpshuis – met uiteraard dank en een bos bloemen voor supporter/sponsor Corry – moesten de dames aan de slag tegen Bolsward 2. Op papier leek dat makkelijk, maar dat was in de praktijk toch even anders. Bolsward ging er brutaalweg bijna met de eerste set vandoor, maar gelukkig lieten onze meiden dat niet gebeuren. Fel aangemoedigd door onder andere Anouk (helaas geblesseerd, maar wel aanwezig en foutloos bij het scorebord!) kon op het nippertje de eerste set worden gewonnen.
Daarna ging het steeds makkelijker. Dat kwam toch vooral omdat het spel van Far Ut steeds beter werd. Mooie aanvallen, goede reddingen en de opslag liep ook goed. Ytje wordt met de week beter en de bovenhandse knallen van Anniek mochten er ook zijn. De set-ups van Ilsa zijn ook prachtig; spelverdeelsterhanden!
Het unieke hoogtepunt vond plaats aan het einde van de derde set. Bolsward leek een punt te maken, maar de bal kwam op de voet van Myrthe, die al op de grond lag, of bijna. De bal spatte mooi wat omhoog, Annemare (lag ook al) kreeg er nog haar hand tegenaan en Karlijn reageerde ook bliksemsnel en sloeg de bal erover: punt voor ons!
We wonnen uiteindelijk met 4-0; de volle buit! De supporters kregen weer de line-up voor het juichen, waarna in De Jister nog een lekkere traktatie van Corry volgde (foto). Een prachtig slot van een geslaagde middag!
