Volgens de stand op de ranglijst, zou het voor ons mannen-vlaggenschip een spannende pot worden tegen DBS. De coach dacht er heel anders over en eiste niks anders dan 5 punten. Gelukkig voelde iedereen zich fit genoeg, zodat Berts aanwezigheid voor het eerst niet noodzakelijk was. Een klein half uur voor de wedstrijd is het vertrouwen bij de coach zo groot dat hij aangeeft dat zijn aanwezigheid niet nodig is.
Een kwartier voor de wedstrijd, zien drie Far Ut-spelers een overmacht van Balkster Smashers bezig aan de warming-up. Ze beginnen te twijfelen, het was toch wel echt waar van die 5 punten? Zijn de ballen er dit keer wel? Wie heeft de kaarten? Hoe moet het met coachen? Welke opstelling? Waar blijft de rest?
Stevens’ duimblessure is vrijwel hersteld, maar om geen risico’s te nemen besluit hij te gaan coachen. De basis bestaat uit de mensen die getraind hebben plus Daniël. Op 16-21 volgt de tweede Balkster time-out, Steven houdt slechts zijn duim omhoog. Wat zou hij hiermee bedoelen? DBS komt langszij, en door middel time-outs probeert Steven de betekenis duimpje omhoog uit te leggen. Alleen DBS lijkt dit te begrijpen en pakt de eerste set.
Onder het motto: ‘dit overkomt ons niet weer’, moet DBS bij een 1-6 stand al naar de eerste time-out grijpen. Voor ons was er wederom de duim omhoog. Voor DBS een reden om weer vol gas te geven. De rest van de set ging gelijk op en het inbrengen van Klaas aan het net voor Jan moest het verschil gaan maken. Helaas zat zijn hoofd, toch redelijk essentieel voor de aansturing van je lichaam, nog bij de Vrienden van Amstel. Toen ook nog eens bleek dat het speelveld een lengte heeft van wel 9 meter in plaats van 6, sloeg de angst toe.
Steven herinnerde ons aan het scenario AVC, waar we na een 2-0 achterstand de wedstrijd naar onze hand zetten. We wilden wel, maar dan moest er wel iets gebeuren. Wim had het idee waar het aan schortte. Maar om dit zeker te weten, moest hij het spel observeren vanaf de bank. Logisch toch? Het spel ging mooi gelijk op. Bij 20-20 kwam Wim in het veld vanwege de lengte. Dit soort wissels kan toch niet twee keer in een wedstrijd verkeerd uitpakken? Ik besloot dat de figuurlijke trap onder de kont, het meeste effect zou hebben door dit te letterlijk (tegen de paal) te doen. Met 25-27 was de setwinst was binnen, maar het gevoel aan de voet was een stuk minder.
De vierde set, wederom met Wim op de bank, werd mede door de uitstekende service van KP eenvoudig gewonnen. De enige smet op deze set was het affluiten van een mooie set-up van Jan met de toevoeging dat hij voortaan beter onderhands kon spelen. Waarop Jan zich verontwaardigd bij de scheids meldde met de mededeling dat hij vroeger wel ‘divisie had gespeeld’.
Het strijdplan voor de vijfde set lag klaar. We moesten de toss winnen en KP zou beginnen met serveren en pas weer stoppen als we 15 punten hadden. Tja… Gelukkig hadden we ons de hele wedstrijd nog niet aan afspraken, strijdplannen of wat dan ook gehouden dus ook de vijfde set hadden we geen enkel probleem om de strategie los te laten. Iedereen was warm gedraaid en de vijfde set bleek een eitje.
Statistieken 2015: alle 3 wedstrijden een vijfsetter, beide uitwedstrijden zonder coach maar met publiek gewonnen, de thuiswedstrijd zonder publiek maar met coach verloren. Wat zouden de analisten hiervan zeggen?
Uw verslaggever Siebren