Vooraf was er hoop op zeker een setje, optimisme dat gerechtvaardigd was na de geweldige overwinning in Zwolle, twee weken eerder. Maar helaas voor onze B-meiden bleek VC Sneek niet van plan een presentje achter te laten.
Het werd zaterdag 14/2 0-4 in IJlst. Punt. weinig tegen in te brengen. Sneek (met Jeanine in de ploeg, een dochter van onze trainster Janice, die dus voor beide teams zat te supporteren, maar stiekem natuurlijk wel een beetje meer voor ons was, denken we!) is in alles gewoon iets verder. Het pleit voor onze meiden dat ze zich goed herstelden van de eerste set (6-25) en niet van plan waren Sneek zonder te laten zweten weer te laten vertrekken. Opnieuw gesteund door een vol Fakje-F werden nog 52 punten gescoord tegen Sneek. Mooi was dat de sprongserves van Margriet – voor de eerste keer getoond – goed uit de verf kwamen. Op naar de volgende klus, zaterdag 7 maart thuis tegen Impala. Zet je tanden maar in deze lekkernij dames!!
Margriet haar sprongserves waren een geslaagde primeur
Hoi! Hier een kort verslag van mij, Hidde, over de volleybalwedstrijden van ons Circulatieteam in de Sneker sporthal. We gingen met Far Ut 3 naar de Sneker Sporthal. Toen we het veld opgingen, moesten we meteen een wedstrijd spelen. De eerste wedstrijd tegen Stanfries 5 hebben we gewonnen met 5-3. De tweede wedstrijd tegen Heecherop 5 hebben we gelijk gespeeld met 2-2. Helaas hebben we de derde wedstrijd tegen Iverto 5 verloren met 2-3. De laatste wedstrijd tegen Iverto 6 hebben we wel weer gewonnen en met liefst met 7-1!!
En in de pauzes hebben we leuk gespeeld (tikkertje en verstoppertje)!
Na de verloren pot in Kollummerzwaag stond er op vrijdag de dertiendee weer een uitdaging te wachten voor Heren 1. VC Sneek, tot dusver slechts 1 nederlaag dit seizoen en al zo goed als kampioen, kwam op bezoek in het Schuttersveld.
De voorspelde oorlogssterkte in het vorige verslag bleek helaas een vorm van satire te zijn. Met pijn en moeite 6 vinkjes op afspreken.nl. Steven meldde in het begin van de avond dat hij in de file stond en niet wist of hij het ging redden. Gelukkig kwam hij 20.23 uur het veld op rennen en kon gelijk inslaan. Sneek was wel nagenoeg compleet en had bij het inslaan laten zien dat ze nog wel een aardig balletje kunnen rammelen. Gelukkig hadden de aanwezige Far-Ut-mannen ervaring genoeg om te weten dat dit niets hoeft te zeggen over de wedstrijd! Meestal tenminste…
Er was vooraf gematigd enthousiasme en die sfeer was ook merkbaar in het veld. We gingen ervoor, maar ergens leek het alsof iedereen speelde met de gedachte toch een kansloze pot te spelen. Eigenlijk hadden alle vier sets ongeveer hetzelfde verloop. Sneek had een goed blok waar we zo nu en dan niet doorheen kwamen en daardoor liep Sneek snel uit. Als Sneek de kans kreeg, maakten ze het veelal snel af door een harde smash aan de buitenkant of een snelle midbal. Een aantal gasten had een sprongservice die we niet gewend zijn in de promotieklasse maar hier konden we ons nog redelijk tegen weren.
Gelukkig had de jarige scheidsrechter sympathie voor Far Ut (of irriteerde hij zich juist aan de opmerkingen van Sneek?) en liet een aantal beslissingen per set onterecht ten guste van Far Ut uitvallen. Dit samen met leuke verdedigende acties en een paar kleine service series zorgde ervoor dat we 16, 17, 17 & 20 punten hebben gehaald. Kortom, een duidelijke 4-0 nederlaag. Opmerkelijk: de gehele wedstrijd is er geen één time-out genomen.
Tot irritatie van de tegenstander bleek er per ongeluk een 4-0 overwinning voor Far Ut te zijn doorgegeven aan de Nevobo. Foutje, moet kunnen…
Nu drie weekjes ‘wedstrijdrust’, zodat we ons kunnen voorbereiden op het laatste gedeelte van dit seizoen. En geheel tegen de verwachting in en Far Ut onwaardig moeten we nu naar beneden kijken want de degradatiestreep komt nu wel angstvallig dichtbij…
Het begon met lichte paniek in de kleedkamer toen Anneke vroeg of ik de shirts wel mee had. Shirts? Had ik die dan…?
Ohhhhhh ja …. Vorige week had ik de shirts geleend van Dames-1 in verband met bedrijvenvolleybal met team Scheepsmotoren Heeg Eeuwe de Jong. Er bekroop me een raar gevoel in de maag, waar was die tas gebleven en vooral: die shirts!! Die zijn niet eens in de buurt van een wasmachine geweest.
Snel op it fytske nei hus. Tas onder de doos oud papier weggevist en met de ‘vuile’ was weer richting dorpshuis. Anneke deed snel even een geurinspectie en de shirts waren voor deze keer goedgekeurd. Snel wart extra deo over de shirts en inspelen maar. Gelukkig lag het shirt van trainster, speelster, aanvoerster en coach nog ongebruikt, fris en wel onderin de tas.
We moesten thuis tegen de nummer 3, De Wâlde uit Elahuizen. Zouden we de trend van winnen doorzetten? Vorige week hadden we al zo knap van de nummer 2 gewonen.
We begonnen de eerste set met lekker vrij volleybal en kwamen al snel op een voorsprong en hebben die niet meer uit handen gegeven. De Wâlde probeerde ons nog van de wijs te brengen door vele balletjes over het net te prikken, maar na een aantal ballen hadden we dat wel door en wisten we de meeste ballen wel van de vloer te houden. Setstand 25-22, 1-0 voorsprong. Dit ging wel heel leuk en vrij gemakkelijk, zou het dan toch weer?
De tweede set ging als een speer, door een hele mooi, lange en lastige opslagserie van Ilse. We draaiden lekker en voordat we het wisten was de set alweer voorbij, 25-12. In ieder geval al gewonnen, maar nu zal het 3-0 worden ook! De Wâlde koos bij de toss voor de betere speelhelft, zonder vervelend touw aan het plafond, maar dat bracht ze geen voordeel. Wat zijn wij blij met onze thuiswedstrijden in ons kleine en lage zaal, welke menig tegenstander vervloekt!
De derde set begon met een kleine voorsprong van De Wâlde. We deden wat lacherig over de eerste twee fouten. Één was echt knap van Anneke, ze scoorde de bal namelijk in de basket aan de muur in plaats van de bal over het net te spelen. Maar nu weer serieus verder, en als een geoliede machine en met een geweldige teamspirit. Al gauw waren wij weer op voorsprong en sloten deze set uiteindelijk snel af met 25-9!
3-0, 3-0, tralalalala! Ons vreugdedansje kon weer even worden uitgevoerd. Zeer blij met deze verdiende punten, toppie dames.
Groetjes: de vergeetachtige wasvrouw
Dames, voor jullie gemoedsrust: de shirts zijn nu wel gewassen!
In deze winter hebben we als leden van Far Ut aan verschillende acties meegedaan. Dit om de clubkas te spekken. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen!
Kassagerinkel en wel hierom:
♦ De Kerstmarkt heeft 350 euro opgeleverd.
♦ Het oliebollen-inpakken heeft 950 euro opgebracht.
♦ De Rabobank-decemberactie was goed voor 70 euro.
♦ Ons Nieuwjaarstoernooi leverde 235,35 euro op.
Als bestuur werden we eerder dit seizoen al verblijd met een schitterend bedrag uit de actie van de B-meiden, die ook nog eens geheel in het nieuw werden gestoken door sponsoren. Ook de C-meiden hebben nieuwe trainingsjacks. Kortom: we zijn als bestuur enorm blij met al deze acties. We willen alle leden die hieraan hebben meegewerkt hartelijk bedanken!! Grote klasse!
Voor heren 1 stond deze week de reis naar Kollummerzwaag op het programma. Het plaatselijke DOS doet het dit seizoen niet onverdienstelijk en omdat zelfs de aantrekkelijke barkeepster bij DOS, de meeste spelers van ons (6 man op de been) niet kon verleiden zich naar Kollumerzwaag te slepen, was het vooraf al duidelijk: dit zou een lastige middag worden. Direct in de eerste set werd deze vrees bewaarheid. Geen enkele bal werd verdedigd, de service leek van het niveau circulatievolleybal en passend was het zoeken.
In de tweede set was het niet veel anders. Even leek het erop dat een achterstand zou worden goed gemaakt maar dat was valse hoop. 2-0 voor DOS. Nu was er in 2015 al twee keer gewonnen na een 2-0 achterstand dus ach, dan maar weer een vijfsetter. Maar in de derde set bleek DOS gewoon door te gaan en konden wij wederom geen potten breken. 3-0.
Nadat DOS de vierde set had laten lopen, moesten wij de grootste teleurstelling van de middag nog incasseren: de barkeepster had deze keer vrij. Restte ons niets anders dan ’s avonds filmpjes van onszelf te bekijken uit oude glorietijden. Konden daardoor nog redelijk slapen. Op naar de volgende wedstrijd tegen de titelfavoriet VC Sneek op 13 februari. Gelukkig zijn we dan weer op volle oorlogssterkte………
Het tweede toog deze week met negen man naar Makkum. Al snel zei iemand: ‘ik neem de coaching wel op me. Als je ouder wordt, heb je pijntjes’. Het is altijd fijn om deze ervaren man voor de rust en soms harde woorden op de bank te hebben. Dat is wat deze mannen nodig hebben!
We gingen meteen goed van start met een ijzersterk blok, waar de mannen van Makkum gek van werden, de hele wedstrijd lang… Op een gegeven moment begonnen ze wat te ‘prikken’,
maar ook dat slaagde niet. We wonnen ook de tweede set. In de derde set zakte het in als een baksteen, het leek wel de wet van Murphy.. Maar toen zei de coach: nu laat ik het ook staan!
Hierna nog een korte borrel en wel mooi met wat punten terug naar huis.
De dames van Far Ut (achtste) moesten deze week tegen Molkwar, de nummer twee van de competitie. In Koudum werd het een prachtige avond!
In verband met de afwezigheid van Janita (stage buitenland), Jenny (uitgeschakeld door schouderblessure) en Evelien (schouderklachten en niet kunnen trainen) was het wel even nodig om met elkaar te overleggen wie de midpositie ging invullen, naast Ilse. Hedwig nam de taak op zich en trainde samen met Anneke haar longen uit haar lijf om Molkwar te imponeren. Evelien vertrouwde niet helemaal op haar schouder en ging samen met Vera en Antsje de buitenaanval verzorgen.
De grote dag (avond) was aangebroken, eerst nog even door een sneeuwstorm heen voor we aankwamen in Koudum. De wedstrijd voor ons was uitgevallen dus snel warmdraaien en inspelen. Liefst tien Molkwar-dames aan de andere kant van het net probeerden ons te imponeren. Onze stijgende lijn van prestaties was ze waarschijnlijk niet ontgaan en ze waren duidelijk een beetje onder de indruk geraakt. Of had Hedwig haar familielid (één van de tegenpartij) alvast bang gepraat en onze verrassende gouden duo bekendgemaakt? Lekker relaxt begonnen we in te spelen. Echt super en overtuigend ging het niet.
En toen was het zover, de wedstrijd. Ik gaf het hele team mee om lekker vrij te ballen en ieder zijn eventuele eigen fouten te herstellen en druk te houden door ze in het achterveld te drijven.
Eerste set, we stonden al snel met 7-0 voor en dachten: als we naar huis willen met in elk geval 1 punt, dan zal het in deze set moeten gebeuren. We haalden de set met gemak binnen (15-25). Hedwig was lekker warm gedraaid op haar nieuwe positie.
Tweede set, Molkwar begon beter te draaien. Ze speelden akelige tactische balletjes in het centrum waar wij moeite mee hadden. We wisten echter in de race te blijven en zelfs een paar puntjes uit te lopen. Op Hedwig haar super snelle keiharde midaanvallen had de tegenpartij geen antwoord. Jenny hield de tellers in de gaten zodat de wedstrijd eerlijk zou verlopen. Iedereen vocht als leeuwen. Met een stand van 23-23 besloot ik alles op alles te zetten. Zette Vera als extra aanvalster in, voor mezelf als spelverdeelster. Nu was het erop of eronder! En ja: we haalden ook deze set binnen, met 24-26.
Derde set, zelfde verhaal! Alles uit de kast en ook deze set bleven we ze voor en wonnen we met 24-26.
We waren als een kind zo blij en tegelijk verbaasd over de prestaties van de nummer 2. Maar wat kon het ons ook schelen! Drie welverdiende punten mee naar huis!!!
Groetjes, uw verslaggeefster Simone
De Far Ut dames vieren de zege in Koudum! Vanaf links: Vera, Jenny, Antsje, Ilse, Anneke, Hedwig, Evelien en Simone.
Ze doen hun werk vaak in alle bescheidenheid, voor de vereniging. Alle vrijwilligers zorgen ervoor dat alles gesmeerd loopt. Eén van die vrijwilligers is Auke Minne. Hier is hij scheidsrechter bij de C-meiden. Een foto van hem, maar dit bericht is een ode aan alle vrijwilligers van Far Ut. KLASSE ALLEMAAL!
De C-meiden hebben weer een knappe overwinning behaald. Tegen AVC uit Akkrum werd het 4-0. Dat lijkt een eitje, maar dat was het zeker niet! Het was een reuze spannende wedstrijd met enkele onvergetelijke momenten!
De meiden van Watte en Hans werkten geweldig hard. Het oogde scherp, bij de les! Zo konden vele onmogelijke ballen toch nog worden gered, met als klap op de vuurpijl de actie van Karlijn en de sterk spelende Anniek. Terwijl AVC al stond te juichen, kregen de twee Far Ut-meiden het toch nog voor elkaar om de bal over het net te krijgen! Er is een filmpje van, wordt hierbij geplaatst!
Far Ut won de eerste set met 25-21- Anouk deed weer mee, prachtig! De tweede set werd met 25-20 gewonnen. Daarna werd via 25-13 de winst gepakt, maar toen moest ook het laatste puntje nog worden gepakt. AVC had daar ook zijn zinnen op gezet, dus Far Ut moest echt alles uit de kast halen. Annemarije, Karlijn, Ytje, Anniek, Ilsa, Myrthe en Annemare moesten zich helemaal leeg knokken! Ondersteund door de weer volle tribune lukte dat, maar op het nippertje. In de eindfase werd een achterstand omgebogen naar 26-24! Een mooi resultaat, dat werd gevierd met een drankje en patat, dik verdiend!
In een kraker van jewelste hebben de B-meiden zich zaterdag van hun allerbeste kant laten zien! In Zwolle werd SVI met 1-3 verslagen.
Het was een fantastische wedstrijd in Zwolle, waar middenmoter SVI volgens de prognose van de NeVoBo met 3-1 van Far Ut zou winnen. Maar dat liep dus mooi even anders! De meiden van Janice, Janet en Tietsje speelden werkelijk geweldig. Wát een collectief, wát een inzet en wát een kleine foutenlast dit keer! Natuurlijk, er ging weleens wat mis, maar daar stonden deze dag zoveel mooie dingen tegenover! De servicedruk was hoog, de passes kwamen vaak prima aan bij de spelverdeling en de aanvallen liepen goed. En wat te denken van het verdedigende werk! Er werd wat van de vloer geraapt, prachtig! Om van de blocks maar te zwijgen, machtig mooi!
Far Ut wist nu ook de eerste set te winnen op het moment dat het erg spannend werd. Dit seizoen is dat lastig gebleken, maar nu mankeerde er niks aan! De 21-25 werd door Fakje-F (Douwe, Lia, Petra, Niek en Peter) met gejuich begroet. In de tweede set ontplofte de supporters-app bijna en kreeg het thuisfront via de live-verbinding het zweet onder de sokken! Ongelooflijk, wat een veerkracht toonde Far Ut. Het werd 0-2 via 26-28.
Maar toen waren we er nog niet! De derde set was zo mogelijk nog spannender, wát een zenuwenpot! SVI kwam met 24-20 voor, maar Far Ut gaf zich niet over. De serves van Margriet en Rixt bleven verwoestend scherp, de blocks van Amber ook en de anderen voegden daar hun kwaliteiten aan toe. Het werd 24-21, 24-22, 24-23 en jawel: 24-24. Nou, en toen drukten we meteen maar door naar de geweldige setzege en dus de overwinning: 24-26!
In de vierde set probeerde Far Ut het ook, maar het verliep wat rommelig. SVI won met 25-17, waardoor de stand in punten in 96-96 eindigde. Maar wij hebben mooi 4 punten! Een schitterend resultaat! Zie ook het bijgevoegde filmpje van een prachtige actie!
Margriet en Rixt blokkeren, Ylsa en Ilse staan paraat.
Met veel positieve energie gingen wij (dames-1) vrijdag de strijd aan tegen Makkum. Ondanks dat we de vorige keer 2-1 van Makkum verloren hadden, stonden we allemaal weer fris op het veld. We hebben wel weer één/paar punt(en) nodig om een beetje bij te blijven in de competitie. Makkum stond twee plaatsen boven ons, dus het moest te doen zijn!
De eerste set ging ons goed af. Er waren weinig fouten bij de opslag, in vergelijking met voorgaande wedstrijden. Er werd goed gecommuniceerd in het team en wij kregen de kans om veel aan te vallen. Het werd nog even spannend door een paar foutjes van onze kant, maar toch brachten we het op om te winnen : 25-23,, die hadden we maar alvast in the pocket!
De tweede set ging beide teams niet heel makkelijk af. Er werd duidelijk gevochten voor elke punt. Ook hier kregen wij veel kansen waarbij we veel punten scoorden. Maar ook Makkum werd sterker en wilde graag winnen. Voor het publiek was deze set smikkelen en smullen. Uiteindelijk werd het 25-19. Het stond 2-0 voor ons !
De derde en laatste set was een set waarin beidde ploegen weer alles gaven. Makkum wilde maar al te graag nog een punt mee naar huis nemen. Wij waren nu juist meer gedreven om die laatste punt ook te pakken. Deze set werd met ook veel strijdlust gewonnen door ons met 25-15.
Drie welverdiende punten zijn binnen. Dat brengt ons op het achtste plekje in de competitie! De drie teams boven ons hebben maar een puntje meer, dus het scheelt niet veel.
Helaas moesten we afscheid nemen van onze fantastische mid-aanvalster Janita Hoekstra, die de rest van dit seizoen niet meer mee kan doen, omdat ze op stage naar het buitenland is. Een fantastische ervaring natuurlijk. Het hele team wenst je daar een geweldige tijd toe!
De mannen van het tweede moesten deze keer spelen tegen Staveren 1. Deze ploeg stond tiende en wij elfde en laatste. Dus de verwachting was dat dit een zeer beladen en spannende wedstrijd zou worden.
Gelukkig was dit voor ons een thuiswedstrijd. Wij zijn gewend te spelen in de kleine zaal met een gladde vloer. De tegenpartij had hier duidelijk moeite mee. Vooral met de gladde vloer. Twee keer maakten zij een rare smakker, dit liep gelukkig goed af.
Dat het een beladen wedstrijd zou worden was wel te merken. Johannes kwam van de spanning bijna te laat en durfde daardoor zelf niet meer te spelen. Hij ging ons vervolgens coachen. Persoonlijk vind ik dat jammer, hij moet zelf ook spelen.
De wedstrijd zijn we zeer geconcentreerd begonnen. Hier hadden we tijdens de training op geoefend! Bij vlagen ging dat redelijk goed. De eerste set ging gelijk op, maar werd door ons gewonnen. Het kon nog alle kanten op. De tweede set hebben we met veel overtuiging gewonnen. De wedstrijd hadden we al gewonnen maar die laatste set winnen zou wel de kroon op onze inspanning zijn. We gingen gelijk op en even leek het erop dat winst er niet in zat. Maar door goed geconcentreerd te blijven spelen, hebben we ook de laatste set gewonnen.
Drie mooie punten. Dit hadden we wel even nodig.
Minder mooi was dat Klaas waarschijnlijk een liesbreuk heeft opgelopen. Net genezen van een zweepslag en nu wederom geblesseerd…. Leeftijd? Dit komt wel heel ongelukkig uit omdat we komende vrijdag 30 januari tegen koploper Makkum moeten aantreden. Misschien als we weer geconcentreerd blijven spelen lukt het ons om van de koploper een puntje te veroveren. We gaan er in elk geval voor!
Uw verslaggever Roelant Kingma, aanvaller Far Ut 2.
Volgens de stand op de ranglijst, zou het voor ons mannen-vlaggenschip een spannende pot worden tegen DBS. De coach dacht er heel anders over en eiste niks anders dan 5 punten. Gelukkig voelde iedereen zich fit genoeg, zodat Berts aanwezigheid voor het eerst niet noodzakelijk was. Een klein half uur voor de wedstrijd is het vertrouwen bij de coach zo groot dat hij aangeeft dat zijn aanwezigheid niet nodig is.
Een kwartier voor de wedstrijd, zien drie Far Ut-spelers een overmacht van Balkster Smashers bezig aan de warming-up. Ze beginnen te twijfelen, het was toch wel echt waar van die 5 punten? Zijn de ballen er dit keer wel? Wie heeft de kaarten? Hoe moet het met coachen? Welke opstelling? Waar blijft de rest?
Stevens’ duimblessure is vrijwel hersteld, maar om geen risico’s te nemen besluit hij te gaan coachen. De basis bestaat uit de mensen die getraind hebben plus Daniël. Op 16-21 volgt de tweede Balkster time-out, Steven houdt slechts zijn duim omhoog. Wat zou hij hiermee bedoelen? DBS komt langszij, en door middel time-outs probeert Steven de betekenis duimpje omhoog uit te leggen. Alleen DBS lijkt dit te begrijpen en pakt de eerste set.
Onder het motto: ‘dit overkomt ons niet weer’, moet DBS bij een 1-6 stand al naar de eerste time-out grijpen. Voor ons was er wederom de duim omhoog. Voor DBS een reden om weer vol gas te geven. De rest van de set ging gelijk op en het inbrengen van Klaas aan het net voor Jan moest het verschil gaan maken. Helaas zat zijn hoofd, toch redelijk essentieel voor de aansturing van je lichaam, nog bij de Vrienden van Amstel. Toen ook nog eens bleek dat het speelveld een lengte heeft van wel 9 meter in plaats van 6, sloeg de angst toe.
Steven herinnerde ons aan het scenario AVC, waar we na een 2-0 achterstand de wedstrijd naar onze hand zetten. We wilden wel, maar dan moest er wel iets gebeuren. Wim had het idee waar het aan schortte. Maar om dit zeker te weten, moest hij het spel observeren vanaf de bank. Logisch toch? Het spel ging mooi gelijk op. Bij 20-20 kwam Wim in het veld vanwege de lengte. Dit soort wissels kan toch niet twee keer in een wedstrijd verkeerd uitpakken? Ik besloot dat de figuurlijke trap onder de kont, het meeste effect zou hebben door dit te letterlijk (tegen de paal) te doen. Met 25-27 was de setwinst was binnen, maar het gevoel aan de voet was een stuk minder.
De vierde set, wederom met Wim op de bank, werd mede door de uitstekende service van KP eenvoudig gewonnen. De enige smet op deze set was het affluiten van een mooie set-up van Jan met de toevoeging dat hij voortaan beter onderhands kon spelen. Waarop Jan zich verontwaardigd bij de scheids meldde met de mededeling dat hij vroeger wel ‘divisie had gespeeld’.
Het strijdplan voor de vijfde set lag klaar. We moesten de toss winnen en KP zou beginnen met serveren en pas weer stoppen als we 15 punten hadden. Tja… Gelukkig hadden we ons de hele wedstrijd nog niet aan afspraken, strijdplannen of wat dan ook gehouden dus ook de vijfde set hadden we geen enkel probleem om de strategie los te laten. Iedereen was warm gedraaid en de vijfde set bleek een eitje.
Statistieken 2015: alle 3 wedstrijden een vijfsetter, beide uitwedstrijden zonder coach maar met publiek gewonnen, de thuiswedstrijd zonder publiek maar met coach verloren. Wat zouden de analisten hiervan zeggen?
De C-meiden moesten voor de tweede week op rij tegen Bolsward en die potjes moeten altijd gewonnen worden, want dat wil Karin zo graag (van Bolsward…). Het lukte de ploeg net als vorige week weer!
In Bolsward werd een mooie 3-1 overwinning behaald. Alleen de tweede set ging verloren. In de andere sets was het soms best spannend, maar hielden de dames van coach Hans het hoofd koel. De C-meiden staan nu nog steeds mooi op de vierde plaats, tussen de beide teams van Stanfries in. Hartstikke goed!
