AVC-Far Ut heren.
De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar. Zou iedereen er klaar voor zijn om de bittere nasmaak van het eind van vorig jaar weg te spoelen? Sommige spelers hadden zich afgemeld. Waarschijnlijk met het idee dat het beter gaat als je niet te veel spelers meeneemt. Het was duidelijk dat iedereen er zin in had, want 35 minuten voor de wedstrijd waren alle spelers al aanwezig. Normaal zitten we een kwartier van te voren nog te zeuren of we wel zes spelers in het veld kunnen krijgen. De goede voornemens zijn dus duidelijk. Bij het inslaan kwam het oude vertrouwde alweer een beetje. We stonden als een stel mietjes in te slaan. Maar ja, bij de beste wedstrijden ooit gespeeld deden we dat ook. Dus dat komt nog wel goed…
De wedstrijd begint. We beginnen met een paar punten voorsprong, maar dan komen de oude dingen weer terug. De pass loopt niet er wordt niet gescoord en de serve te gemakkelijk. De interim-coach neemt alle mogelijke time-outs. Ook daar komen de oude gewoontes weer terug. Laat maar lullen en niemand die weet wat er is gezegd. Deze set gaat al snel verloren met 25–18.
In de tweede set houden we dezelfde opstelling. ,,Slechter ken toch niet”, hoor ik om me heen. En inderdaad: slechter gaat het niet. Het begint nog wel een beetje stroef, maar op het laatst kunnen we toch redelijk tegenstand bieden. Helaas komt de wederopstanding te laat. Deze set verloren met 25–22.
We blijven met dezelfde opstelling spelen, het ging al een stuk beter op het eind van de vorige set. Dus zo blijven staan, zei de coach. Net voordat we het veld inliepen hoorde je nog iemand roepen: ,,We moeten Wiebe op de bank zien te houden”. Dat bleek achteraf de opmerking te zijn die iedereen op scherp zette. De passes komen precies in de handen van de spelverdeler, aanvallers kunnen scoren, ballen worden van de vloer gedoken. De blokkeerders gaan kijken waar de beste aanvallers staan en gaan switchen. Kortom het ging lopen. De tegenstander werd zo onder druk gezet dat ze bijna geen bal meer insloegen. 23 -25 overwinning.
In de vierde set was de tegenstander zo geïmponeerd door ons dat bij hun niks meer lukte en bij ons alles. Een simpele 16-25.
Dan de beslissende vijfde set. Je kon aan de gezichten bij ons zien dat er vertrouwen was. Duidelijk was dat iedereen weer plezier in het spelletje had. De eerste bal was direct alweer duidelijk. De aanvaller van AVC was een kop groter maar toch blokkeert KP hem af. Je ziet ze aan de andere kant al kijken: ‘aan de andere kant staat die lange met die glimlach op zijn gezicht te blokkeren, daar kom je nooit langs’. En nu? Bij 8 punten moeten we van helft wisselen. Wij hebben een kleine voorsprong. Iedereen voelt dat dit zo’n dag is dat het kan lukken. En inderdaad het lukt! 11-15 winst. Een 3-2 overwinning op een topclub uit Akkrum!
Dat wordt gezellig nazitten. Helemaal als blijkt dat we bij de dames van Wisky aan tafel mogen zitten. Bepaalde spelers hebben direct het hoogste woord en leren een paar nieuwe Friese woorden. Er komt een foto op tafel van één van de dames op het strand. Hoe komst der no wer oan?, roept deze dame verontwaardigd. Er komen nog vele foto’s en de patat met hapjes worden onderling gewisseld. Dus kortom: WAT BINNE WE WEER GESELLIG FUT!
P.S.: de wisselspeler is nog wel in het veld geweest en was van grote waarde
Uw verslaggever Steven
De mannen vieren op gepaste wijze de fraaie victorie!