Woensdag. Tijd om te trainen, er waren tien man. Erwin was geveld door de bekende Mexicaanse griep, of in de juiste benaming influenza-A, en Wim had zijn teammaten verteld dat hij niet kwam spelen want heren-1 was niet in een half uurtje te redden. ,,Jongens, ik blijf vanavond de gehele avond en we gaan trainen op positie, pass, positie en nog een keer positie.”
Nou, dat hebben we geweten! Eerst even blokken, sprinten, grond aantikken, blokken e.d. tot je struikelde over je eigen tong. Toen de pass oefenen en positie en nogmaals positie. Net zo lang tot het echt duidelijk was voor iedereen. En ja, we zijn allemaal de jongsten niet meer en dan gaat het leerproces wat langzamer, dus het werd een training van bijna 3 uur. Tijdens de nazit was het in het begin erg stil. Onze ADHD’er was kapot, ik zal zijn identiteit niet verklappen maar hij woont op De Hoep, waar de kerstboom nog steeds staat. Na een half uurtje de eerste woorden: ,,Ik bin kapot.” We hebben hem met wat biertjes en wijn weer tot leven kunnen brengen!
Vrijdag moesten we naar Bokkendam. Het komt op geen landkaart voor, maar dit is in carnavalstijd de benaming van Bakhuizen. Tegen NOK/BEO in De Gearte, op dat moment nummer 4 van de ranglijst en wij stonden nog altijd bovenaan, als je de lijst omdraait! Zoals u in de eerdere verslagen hebt kunnen lezen, denken wij dat we op de goede weg zijn en steeds meer tegenstand kunnen bieden. Met dat idee begonnen we zeer gefocust aan de eerste set. Het coachduo Wim en Marijke had de opstelling verteld. Al snel bleek de training profijt op te leveren want iedereen stond op de juiste plaats. We hebben uit luxe nog even gewisseld en zowaar werd de set met 22-25 gewonnen.
Tweede set dezelfde basisopstelling en voordat de tegenpartij het door had, stonden wij 12-1 voor. Natuurlijk hebben wij het nog even spannend gemaakt maar ook deze keer gingen wij met de winst weg: 21-25. De laatste set wat frisse spelers in het veld en we konden de tegenpartij aardig bijhouden. We kwamen zelfs tot een voorsprong van 19-20. Bij 21-20 vroeg Wim wat laat een time-out aan, er werd gefloten en het halve team liep uit het veld, maar er werd voor de opslag gefloten, op een meest wonderlijke manier werd de bal van de grond gehaald, hoog in de lucht tot bij de bank waar toch het halve team nog stond met een enorme toverbal terug het veld in! De aanval van de andere kant werd door Klaas afgeblokt, maar opeens klonk de fluit van de scheids. Ze meende na 5 balcontacten te herinneren dat de eerst opgevangen bal tegen het plafond was gekomen. Na een discussie van een kwartier werd het een frisse bal, maar weg focus: 25-21.
Ik weet dat het een enorm verhaal is maar dit moet er nog in. Na een aantal drankjes vertelde de vrouw achter de bar dat over tien minuten de douches uitgingen. Met andere woorden douchen! Tien man was te veel dus in twee groepen. Grutte Klaas kwam als laatste.. Geheel ingesopt stopt de douche, dan moet je even proberen te bedenken hoe dat er uit ziet. Grutte Klaas – geheel wit van het sop – als je dan bij een Yeti-achtig wezen uitkomt heb je het goede beeld voor je. Klaas probeerde alle douches, maar geen water. Er was wel een koud voetenkraantje op kniehoogte. In mijn verbeelding zag ik de Yeti al onder dat kraantje liggen, maar geduld was een schone zaak. Klaas kreeg toch nog water uit een douche. Het was koud, maar dat is het ook waar de Yeti ’s weg komen!
Uw verslaggever Gijsbert.