Je hebt soepele zaterdagen, zware zaterdagen, zwarte zaterdagen, zonnige zaterdagen en zenuwslopende zaterdagen. Zaterdag 5 november was een zenuwslopende – oi, oi, oi, wat een strijd in IJlst en Franeker waar onze A- en B-meiden knokten voor wat ze waard waren. Winst en verlies, vreugde en verdriet lagen pietluttige millimeters van elkaar verwijderd en helaas voor ons mooie clubje: de kwartjes vielen dit keer de verkeerde kant op…
Maar tjonge, jonge, jonge, wat was het spannend! Niks voor hartpatiënten zulke middagen, waarop je als volleyballiefhebber uiteindelijk bijna vijf uren in sporthallen zit en staat. De neutrale toeschouwer zal hebben genoten, maar ja: wij zijn Far Ut-supporter en gunnen al onze meiden en coaches en trainsters natuurlijk altijd het allerbeste. Wat dat betreft hadden onze dappere B-meiden in Franeker zeker een setje verdiend – die dan absoluut bij onze sponsor met de gele M zou zijn gevierd!
Maar eerst de A’s. Wát een eerste set, werkelijk van grote, grote klasse!! Zou het zijn omdat Janice er was (The eye of the master makes the horse fat!) of wellicht omdat er zich onder de weer vele fans opnieuw enkele school- en klasgenoten bevonden, waarvoor onze meiden natuurlijk hun beste beentje wilden voor zetten? We weten het niet, maar feit is dat er super werd geopend tegen VC058. Janna serveerde 9 punten, de aanval liep gesmeerd, er werd knap verdedigd en gepasst en uiteindelijk werd slechts één servefout gemaakt. De stadsploeg werd met 25-13 aan de kant gezet.
In de tweede set moest harder voor de punten worden geknokt, maar onze meiden deden dat met overtuiging. De eerste zweetplekken onder de oksels begonnen te verschijnen in Fakje-F, waar opnieuw enkele circulatiemeiden een kijkje kwamen nemen en we ook Hans Wempe ontwaarden. Zeker, familieweekeinde van Jildous’ kant, maar Hans was met Annemare vanuit Steenwijk toch deze kant opgekomen. Hij ontpopte zich tot een van de animators en dat stimuleerde de ploeg absoluut.
Via 28-26 werd het 2-0. Maar VC058 liet zich niet kennen. Opnieuw werd het razend spannend en werd het volleybal steeds meer werkvolleybal, waarin elk foutje telde, als ook elke rake bal. Het werd 23-23 en toen kregen we het eerste matchpoint. Jammer, geen 3-0. Het tweede matchpoint dan? Nee, ook niet… Nou, drie keer scheepsrecht dan maar? Helaas, vrienden van Far Ut, het scheelde net een millimetertje, maar VC058 overleefde ook deze achterstand en kwam terug. En maakte 2-1…: 26-28.
Niet getreurd, de vierde set dan. Het bleef heen en weer golven, maar de Leeuwarder ploeg bleef net iets vaker aan de goede kant van de score. Ondertussen dreven de eerste golven zweet de deur uit.. Het werd 25-25, kans op 3-1, maar nee: het werd 25-27 en 2-2 en dus een vijfde set.
Sommige Far Ut-fans moesten naar de koffie, anderen naar de wc en weer anderen schenen te bellen met wedkantoren, want zij hadden zwaar ingezet op de NeVoBo-prognose. Die kwam niet uit. In de vijfde set ruilde VC058 met voorsprong van helft, maar onze meiden knokten terug. Het werd 12-12, 13-13 en o, o, 14-14. Toen zat – na bijna 2,5 uur spelen! – het pechduiveltje bij ons op de netrand: 14-16. Dat was even slikken voor onze ploeg, maar gelukkig werden emoties gedeeld met de fans en brak al snel weer de lach door. Want, om met Janice te spreken: ,,Het is maar volleybal!” Natuurlijk willen we winnen en daar doen we allemaal ons stinkende best voor, maar de ene keer lukt het wel en de andere keer niet.
Meteen naar Franeker, want daar speelden de B’s tegen Dosko/Acta. Was dat niet de ploeg die we onlangs op enerverende wijze met 3-2 versloegen? Jazeker! Dat was een stunt en helaas zat die er in Franeker niet in. Allereerst even melden dat er daar – net als in IJlst trouwens, ‘ijzeren’ Auke Minne floot een dikke plus! – een prima, eerlijke en consequente arbiter op de bok stond! Maar wat waren de meiden van coach Karin héééél dichtbij een puntje! Dat hadden ze zeker verdiend. Wat te denken van die bloedstollende tweede set. Die hadden we verdiend te winnen, maar het geluk zat even niet mee en Dosko verdedigde ook knap. Het werd 31-29, waarbij Karlijn bij de laatste actie door haar enkel ging en naar de kant moest. Dat, en het sneue verlies, zorgde uiteraard voor een domper en die derde set moeten we daarom maar snel vergeten.
Die vierde, die wilden de dames wel pakken! De fans gingen er nog een keer goed voor zitten en Douwe besloot de dames van het scorebord te volgen, want dat begon te haperen. Niet in ons nadeel, maar je weet maar nooit! Het werd weer spannend en op een paar puntjes na hadden de Far-Utters de reis langs de Mac verdiend. Dosko wankelde, maar won uiteindelijk via 25-22 toch met 4-0.
Met frisse moed op naar de volgende zaterdag! En al is-ie weer zenuwslopend, als de punten maar bij ons blijven!
Janna passt, de A-meiden gaan een aanval voorbereiden onder toeziend ook van scheidsrechter Auke Minne Hofman.
Karlijn zet een aanval op. Myrthe komt op mid om toe te slaan, linksvoor Annemarije. Ytje (7), Anniek en Ilsa staan klaar. Rechts coach Karin.