Vrijdagavond 10 maart, half 8 in ons dorpshuis…..
Er staat een been in de sportzaal.
Stille getuige van de clinic die Aletta Slagter en haar mannen aan onze A en B meiden gaat geven deze avond. Aletta is paralympisch medaillewinnaar zitvolleybal en op dit moment coach van het FDS (Fit Door Sport) zitvolleybalteam. Ze heeft voor deze avond maar liefst 5 mannen meegenomen! René, Klaas, Hans, Jaap en Albert gaan de meiden de fijne kneepjes van het zittend volleyballen bijbrengen.
Nog een beetje onwennig staan de dames, allemaal in lange trainingsbroek, te wachten op wat komen gaat. Aletta vertelt in het kort wie ze is en wie ze meegenomen heeft en dan mogen ze los. Gelukkig, inlopen zoals ze gewend zijn, van lijn naar lijn… Maar hoe doen de mannen dat? Moet je eigenlijk wel inlopen zonder benen? Ja hoor, gewoon op je achterwerk! En dat gaat heel snel. 15 Far Ut famkes schuiven dan op hun bips van lijn tot lijn en dat is best lachen… ja, nu nog wel… morgen minder… vertellen de routiniers. We zullen zien.
Het hele normale inspeel programma wordt afgewerkt. Maar dan op de vloer. De meiden komen erachter dat je benen eigenlijk steeds lastig in de weg zitten als je ze hebt. Daar moet je even je manier voor vinden. Een groot verschil met het staand volleybal is dat je voordat je een bal gaat spelen eerst moet schuiven naar de bal. Je kunt maar moeilijk later nog corrigeren. Dus op je handen en je achterwerk snel bewegen. Mede door de goede techniek van onze meiden gaat dit heel prima.
Bij zitvolleybal hangt het net op de grond dus daar kun je lekker strak overheen serveren. En dat is toch een specialiteit van een aantal dames dus… kom maar op met de wedstrijdjes! Ware het niet dat je bij deze volleybalvariant de serve mag afblokken! Gewoon een dik “tweemansblok” ervoor hangen!!! Dat is natuurlijk dikke pret. Ook de bilfout is nieuw. Je benen mogen gerust in het veld liggen bij de serve maar je billen moet je achter de lijn houden. Dus tussen je benen door naar beneden kijken of billen op de goede plek liggen.
Er wordt deze avond fanatiek gespeeld, tegen elkaar, tegen de mannen en in een mix. Na bijna twee uren op je kont door de zaal heen schuiven, verplaatsend op je handen, wat zeer intensief is, sluiten we dan toch eindelijk af. We moeten morgen tenslotte zelf nog… tegen Sneek! Aletta en haar zeer enthousiaste mannen worden erg bedankt voor deze inspirerende avond en krijgen een welverdiend applaus van onze meiden die wij op onze beurt dan weer complimenteren voor hun openheid en enthousiasme! Nu zou je toch zeggen dat zo’n avond dan ten einde is en dat iedereen onder de douche zou stappen… maar niets is minder waar! Klaas, Albert, René en Hans (Jaap is inmiddels naar huis want hij heeft nachtdienst) krijgen nooit genoeg van dit spelletje en hebben nog wel energie voor een potje. Laten wij daar nou ook een aantal van hebben bij Far Ut… Nog één keer dan…
Foto impressie van de avond: