Het kan natuurlijk niet altijd van een leien dakje gaan. De A-toppers hadden het vrijdag zwaar in Wolvega, maar kwamen met de schrik vrij.
Het was een vreemde avond. En als tegenstanders het tegenwoordig nodig vinden om over onze speelzaal te gaan klagen bij de volleybalbond, mag er ook wel eens naar Wolvega worden gekeken. 19.30 uur staat er als aanvangstijd genoteerd, maar dat is misleidend. Er wordt in hal De Steense namelijk tot 19.30 uur getraind door korfballers en pas dan mogen de volleyballers de hal in. Terwijl er nog drie velden opgetuigd moeten worden en de tribunes in elkaar worden geknutseld, wordt ploegen verzocht tempo te maken met de warming-up en het inspelen, om zo snel mogelijk te kunnen beginnen. Zo hoort dat niet. Onze meiden waren om 18.15 al vertrokken en zaten 18.55 startklaar om met de warming-up van een klein half uur te beginnen.
Hoe dan ook: er zat een beste scheidsrechter op de bok, dat dan weer wel. Hij zag – vast ook tot zijn verrassing – dat Far Ut slecht begon. En dan zegt uw enige supporter annex reporter het nog netjes. De meiden waren het er na afloop ook over eens: ,,Dit was bagger.” Nou, de 25-15 was alleszeggend.
Hupsakee, kop leeg en naar set 2. Coach Sikke deed zijn best. Dat was van goede invloed. De Griffioen bleef echter lekker onbevangen spelen en maakte een stuk minder opslagfouten. De thuisclub kwam met 19-16 voor. Op dat moment werd Far Ut dan eindelijk wakker. Gewoon terug naar de basis: goede stop, nette set-up en slaan. 1-2-3, boem en daarbij gewoon zorgen dat de bal bij het serveren over het net komt. De setzege werd voor de helsdeuren weggesleept, maar de belangrijke 1-1 kwam er wel: 25-23.
Daarna denderden we door. 13-5, 22-14 en 25-15. Op naar de vierde set en gas op de plank houden. Dat ging goed tot 13-3. Toen kwam er toch weer slordigheid in het Far Ut-spel. De Griffioen Wolvega begon er ineens weer in te geloven en kwam van 13-10 op 13-16. Zou het dan toch een vijfsetter worden? 19-19. 23-20 voor Far Ut, maar toen drie fouten: 23-23. Potverdrie, De Griffioen op setpoint: 24-25. Gelukkig hield Anouk aan serve de kop erbij en maakten we drie nette punten: 27-25, 3-1 en dus toch weer 4 mooie punten.
Inpakken en wegwezen en om 22.30 weer bij het dorpshuis. Sikke bedankt en toch knap gedaan meiden!
